ต่อมาก็ไปพักอาศัยอยู่กับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ซึ่งทำอาชีพเป็นโต๊ะบอล ด้วยความที่เราเองก็ไม่มีงานการทำ ไม่มีวุฒิการศึกษา จะไปสมัครงานที่ไหนก็คงยาก ชีวิตก็ต้องกินต้องใช้ จึงตัดสินใจลองทำโต๊ะบอลกับเพื่อน เพราะไม่ต้องลงทุน เริ่มแรกก็ลองไปเป็นคนเดินโพย คืนแรกได้เงินมาเป็นหลักหมื่นบาท เป็นเงินก้อนครั้งแรกในชีวิต ซึ่งความรู้สึกตอนนั้นถือว่าเยอะมาก และรู้สึกว่าได้มาง่าย โดยไม่ต้องลงแรงเหนื่อยตากแดดตากฝน จนสุดท้ายเงินก้อนแรกก็หมดไปกับการเที่ยวกลางคืนและยาเสพติด เพราะคิดว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงได้มาอีก... หลังจากนั้นเราก็เดินโพยส่งโต๊ะบอลมาเรื่อยๆ จนยึดเป็นอาชีพหลัก ทุกคืนเพื่อนก็จะพาไปทำความรู้จักกับผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการโต๊ะบอล ทำให้เริ่มได้ลูกค้ามากขึ้น มีคนรู้จัก มีสังคม และเริ่มมีเครดิต แต่จู่ๆ วันหนึ่งกลับลืมส่งโพยให้โต๊ะบอล เป็นเงินหลักแสนบาท ซึ่งบังเอิญเป็นความโชคดีที่ บอลไม่เข้า นั่นเท่ากับเงินก้อนนั้นกลายเป็นของเราไปโดยปริยาย ในความรู้สึกตอนนั้นคือ “เงินเยอะจังวะ กำไรดีขนาดนี้ หรือเราจะอุ้มรับไว้เอง”โดยแทบไม่ได้นึกถึงเงินที่ต้องเสียเลย... ก่อนเริ่มบทสนทนา เขาคนนี้เปรยกับทีมข่าวฯ ว่า “มีเงินก็เหมือนราชา ไม่มีเงินก็เหมือนหมาตัวหนึ่ง มีเงินก็มีคนยอมรับ มีเงินก็มีอิทธิพล” แรงบันดาลใจแรกที่นำไปสู่ความล้มเหลวในชีวิต...
